عین صنع از نفس صانع چون برد ** هیچ هست از غیر هستی چون چرد

عین صنع از نفس صانع چون برد ** هیچ هست از غیر هستی چون چرد 1115

Sanat, nasıl olur da sanatkârdan ayrılır? Hiç var olan, varlıktan başka bir yerde otlar mı?

جمله هستیها از این روضه چرند ** گر براق و تازیان ور خود خرند

Bütün varlıklar bu bahçede yayılır. İster Burak olsun, ister Arap atları, ister eşek!

و انکه گردشها از آن دریا ندید ** هر دم آرد رو به صحرایی جدید

Fakat bu hareketlerin bu denizden olduğunu görmeyen, her an yeni bir mihraba yüz çevirir.

او ز بحر عذب آب شور خورد ** تا که آب شور او را کور کرد

O, tatlı denizden acı su içe, içe nihayet o acı su, gözünü kör etmiştir.

بحر می‏گوید به دست راست خور ** ز آب من ای کور تا یابی بصر

Deniz “ Ey kör, benden sağ elinle su iç de gözün açılsın” der.

هست دست راست اینجا ظن راست ** کاو بداند نیک و بد را کز کجاست‏ 1120

Burada sağ el, hüsnü zandır. Çünkü iyinin, kötünün nereden geldiğini hüsnü zan bilir.

نیزه گردانی است ای نیزه که تو ** راست می‏گردی گهی گاهی دو تو

Ey mızrak, seni bir döndüren var. O yüzden bazen dümdüz dikilmekte, bazen iki kat olmuş gibi eğilmektesin.

ما ز عشق شمس دین بی‏ناخنیم ** ور نه ما آن کور را بینا کنیم‏

Şemsettin’in aşkıyla tırnağımız yok ki. Yoksa bu körün güzünü açardık!

هان ضیاء الحق حسام الدین تو زود ** داروش کن کوری چشم حسود

Ey Hak ziyası Hüsâmettin; sen hasetçinin gözünün körlüğüne rağmen hemen yürü, onun illetini tedavi et!

توتیای کبریای تیز فعل ** داروی ظلمت کش استیز فعل‏

Senin ilâcın çabucak tesir eden ululuk tutyası, eseri mutlaka görülen karanlıklar dağıtıcı bir ilâçtır.