توتیای کبریای تیز فعل ** داروی ظلمت کش استیز فعل‏

Senin ilâcın çabucak tesir eden ululuk tutyası, eseri mutlaka görülen karanlıklar dağıtıcı bir ilâçtır.

آن که گر بر چشم اعمی بر زند ** ظلمت صد ساله را زو بر کند 1125

O ilâç, bir körün gözüne konsa yüzyıllık zulmeti derhal giderir.

جمله کوران را دوا کن جز حسود ** کز حسودی بر تو می‏آرد جحود

Hasetçiden başka bütün körleri tedavi et! Fakat seni inkâr eden hasetçiyi tedavi etmek.

مر حسودت را اگر چه آن منم ** جان مده تا همچنین جان می‏کنم‏

Hatta sana haset eden ben bile olsam, bırak, can çekişip durayım, sakın can bağışlama.

آن که او باشد حسود آفتاب ** و انکه می‏رنجد ز بود آفتاب‏

Güneşe haset eden, güneşin varlığından incinen kişi yok mu?

اینت درد بی‏دوا کاو راست آه ** اینت افتاده ابد در قعر چاه‏

Ah, işte sana devası olmayan illet. O adam kördür, kör! İşte sana ebediyen kuyunun ta dibine düşmüş kalmış bir kişi!

نفی خورشید ازل بایست او ** کی بر آید این مراد او بگو 1130

O ezeli güneşi yok etmek ister, fakat söyle, bu muradı nasıl olur da yerine gelir, imkân var mı?

گرفتار شدن باز میان جغدان به ویرانه

Doğan’ın viranede baykuşlar içine düşmesi

باز آن باشد که باز آید به شاه ** باز کور است آن که شد گم کرده راه‏

Doğan diye, dönüp tekrar padişaha gelen doğana derler. Yolunu kaybeden kör doğandır.

راه را گم کرد و در ویران فتاد ** باز در ویران بر جغدان فتاد

Bir doğan, yolunu kaybetti, bir viraneye düştü, Baykuşların arasında kaldı.

او همه نور است از نور رضا ** لیک کورش کرد سرهنگ قضا

O rıza nurundandı, baştanbaşa nurdu; fakat kaza ve kader çavuşu, gözünü kör etti;