تو درشتی کن مرا دشنام ده ** مر مرا تو هیچ توقیری منه‏

Sen sertlik et, bana söv, hiçbir suretle ağırlama.

ترک خدمت خدمت تو داشتم ** تا به غربت تخم حیلت کاشتم‏ 1490

Şimdi hizmetin, bence bana hizmet etmeyi bırakmadan ibarettir. Ben, bu suretle gurbet diyarında bile tohumu ekeceğim” der.

خواجگان این بندگیها کرده‏اند ** تا گمان آید که ایشان برده‏اند

Efendiler, kendilerini kul sanılsınlar diye kulluğu kabul etmişlerdir.

چشم پر بودند و سیر از خواجگی ** کارها را کرده‏اند آمادگی‏

Onların gözleri toktur, efendiliğe doymuşlardır, kendilerine lâzım olan işi yapa gelmişlerdir.

وین غلامان هوا بر عکس آن ** خویشتن بنموده خواجه‏ی عقل و جان‏

Hâlbuki bu heva ve heves kulları, onların aksine kendilerini akıl ve can efendisi gösterirler.

آید از خواجه ره افکندگی ** ناید از بنده بغیر بندگی‏

Efendi kulluk edebilir. Fakat kuldan kulluktan başka bir şey zuhur edemez ki.

پس از آن عالم بدین عالم چنان ** تعبیت‏ها هست بر عکس این بدان‏ 1495

Şunu bil ki o âlemden bu âleme böyle tersine akseden nice şeyler vardır.

خواجه‏ی لقمان از این حال نهان ** بود واقف دیده بود از وی نشان‏

Lokman’ın efendisi bu gizli hali biliyordu, ondan bir nişane görmüştü.

راز می‏دانست و خوش می‏راند خر ** از برای مصلحت آن راهبر

Sırrı bildiği için o yol gösterici, iş başarmak için eşeğini güzelce sürmekteydi.

مر و را آزاد کردی از نخست ** لیک خشنودی لقمان را بجست‏

Lokman’ı daha önceden azat ederdi ama hoşnutluğunu diliyordu.