آن که گفت انی مرضت لم تعد ** من شدم رنجور او تنها نشد

Allah, onun hakkında, “ Hastalandım da yine halimi hatırımı sormadın? Yalnız o hastalanmadı, ben de hasta oldum” demiştir.

آن که بی‏یسمع و بی‏یبصر شده ست ** در حق آن بنده این هم بی‏هده ست‏

Bu çeşit sözler, “ Benimle duyar, benimle görür” haki katına erişen kişi içinde bâtıldır.

بی‏ادب گفتن سخن با خاص حق ** دل بمیراند سیه دارد ورق‏ 1740

Allah haslarıyla edepsizce konuşmak gönlü öldürür amel defterini kapkara bir hale koyar.

گر تو مردی را بخوانی فاطمه ** گر چه یک جنسند مرد و زن همه‏

Sen bir erkeğe Fatma desen; erkekle kadın, hep bir cinsten olmakla beraber,

قصد خون تو کند تا ممکن است ** گر چه خوش خو و حلیم و ساکن است‏

İmkân bulursa kanına kasteder, isterse haddi zatında halîm ve mülâyim olsun!

فاطمه مدح است در حق زنان ** مرد را گویی بود زخم سنان‏

Fatma sözü, kadınlar için övünçtür. Fakat erkeğe söylersen kılıç yarası gibi tesir eder.

دست و پا در حق ما استایش است ** در حق پاکی حق آلایش است‏

El ayak. Bizim için övünç vesilesidir; fakat Allah’ın arılığına nispetle kusur.

لم یلد لم یولد او را لایق است ** والد و مولود را او خالق است‏ 1745

“ Doğmaz, doğurmaz” vasfı ona lâyıktır. Babayı da halk eden o, oğlu da.

هر چه جسم آمد ولادت وصف اوست ** هر چه مولود است او زین سوی جوست‏

Doğma, cisim olanın vasfıdır. Doğan, ırmağın bu yüzüne mensuptur.

ز انکه از کون و فساد است و مهین ** حادث است و محدثی خواهد یقین‏

Çünkü doğan, Kevnü Fesat âlemindendir, aşağılıktır, sonradan olmadır. Elbette onu bir meydana getiren lâzım.”