مومن و کافر بر او یابد گذار ** ما ندیدیم اندر این ره دود و نار

مومن و کافر بر او یابد گذار ** ما ندیدیم اندر این ره دود و نار 2555

Mümin de oraya uğrayacaktı, kâfir de. Fakat biz bu yolda ne duman gördük, ne ateş.

نک بهشت و بارگاه ایمنی ** پس کجا بود آن گذرگاه دنی‏

İşte burası cennet, emniyet yurdu. Peki o aşağılık uğrak nerede?”

پس ملک گوید که آن روضه‏ی خضر ** که فلان جا دیده‏اید اندر گذر

Melekler derler ki: “Hani geçerken filân yerde gördüğümüz o yemyeşil bahçe vardı ya.

دوزخ آن بود و سیاستگاه سخت ** بر شما شد باغ و بستان و درخت‏

Cehennem, o şiddetli azap yurdu, işte orasıydı. Fakat size bağlık, bahçelik, yeşillik bir yer oldu.

چون شما این نفس دوزخ خوی را ** آتشی گبر فتنه جوی را

Siz, bu cehennem huylu, kötü suratlı, ateş meşrepli nefsi.

جهدها کردید و او شد پر صفا ** نار را کشتید از بهر خدا 2560

Çalışıp, çabalayıp tertemiz bir hale getirdiniz; Tanrı için ateşi söndürdünüz:

آتش شهوت که شعله می‏زدی ** سبزه‏ی تقوی شد و نور هدی‏

Şulelenip duran şehvet ateşini takva yeşilliği, hidayet nuru haline soktunuz;

آتش خشم از شما هم حلم شد ** ظلمت جهل از شما هم علم شد

Hırs ateşiniz hilim, bilgisizlik karanlığı ilim oldu;

آتش حرص از شما ایثار شد ** و آن حسد چون خار بد گلزار شد

Hırs ateşini attınız; o ateş diken gibiydi, gül bahçesine döndü..

چون شما این جمله آتشهای خویش ** بهر حق کشتید جمله پیش پیش‏

Mademki siz kendinizdeki bütün ateşleri bizim için söndürdünüz, bu suretle de zehir, bal haline geldi.