روز نیکو دیده‏ایم از روزگار ** آب رحمت خورده‏ایم اندر بهار

Zamanede güzel günler gördük, baharda rahmet suları içtik.

نه که ما را دست فضلش کاشته ست ** از عدم ما را نه او برداشته ست‏

Bizim varlığımızı da “Onun fazıl” ve ihsan eli ekmemiş midir? Bizi de yoktan yaratan o değil mi?

ای بسا کز وی نوازش دیده‏ایم ** در گلستان رضا گردیده‏ایم‏ 2625

Ondan nice lütuflar görmüşüz, rıza gülistanında nice dolaşmışız.

بر سر ما دست رحمت می‏نهاد ** چشمه‏های لطف از ما می‏گشاد

Başımıza rahmet elini koyar, bize de lütuf çeşmelerini izhar ederdi.

وقت طفلی‏ام که بودم شیر جو ** گاهوارم را که جنبانید او

Ben daha çocukken, süt emiyorken beşiğimi kim salladı? O!

از که خوردم شیر غیر شیر او ** کی مرا پرورد جز تدبیر او

Onun sütünden başka kimden süt emdim, onun tedbirinden başka beni kim yetiştirdi?

خوی کان با شیر رفت اندر وجود ** کی توان آن را ز مردم واگشود

Vücuda sütle giren huyu, çıkarmaya kimin iktidarı vardır?

گر عتابی کرد دریای کرم ** بسته کی گردند درهای کرم‏ 2630

Kerem denizi bir itapta, bulunsa bile, kerem kapılarını kapalı bırakır mı?

اصل نقدش داد و لطف و بخشش است ** قهر بر وی چون غباری از غش است‏

Onun, asıl peşin ihsan ettiği para, lütuf ve vergisidir. Kahırsa, o paranın üstüne konmuş arızi bir tozdan ibarettir.

از برای لطف عالم را بساخت ** ذره‏ها را آفتاب او نواخت‏

Âlemi lütfetmek için yarattı. Zerrelere, onun güneşi riayetlerde bulundu.