ور خورد هر چار دور از اوسط است ** او اسیر حرص مانند بط است‏

Fakat dördünü de yerse bu yiyiş, orta bir yiyiş değildir ki. O adam, kaz gibi hırsına esir olmuştur.

هر که او را اشتها ده نان بود ** شش خورد می‏دان که اوسط آن بود 3535

Birisinin on ekmeğe iştahı olsa da altısını yese bu orta sayılır.

چون مرا پنجاه نان هست اشتهی ** مر ترا شش گرده هم دستیم نی‏

Fakat benim elli ekmeğe ihtiyacım var, senin altı yufkaya müsavi değiliz ki.

تو به ده رکعت نماز آیی ملول ** من به پانصد در نیایم در نحول‏

Sen on rekât namaz kılınca usanırsın, ben beş yüz rekât namaz kılsam usanmam.

آن یکی تا کعبه حافی می‏رود ** و آن یکی تا مسجد از خود می‏شود

Birisi, ta Kâbe’ye kadar yaya gider, öbürü mescide varıncaya kadar kendisinden geçer.

آن یکی در پاکبازی جان بداد ** وین یکی جان کند تا یک نان بداد

Birisi o kadar cömerttir ki gönlü bulanmadan canını bile verir, öbürü bir dilim ekmek verebilmek için can çekişir.

این وسط در با نهایت می‏رود ** که مرا آن را اول و آخر بود 3540

Bu orta halli oluş, sona göredir; önü, sonu olan şeye nispetledir.

اول و آخر بباید تا در آن ** در تصور گنجد اوسط یا میان‏

Bir şeyde evvel, âhir olmalı ki ortası tasavvur edilebilsin.

بی‏نهایت چون ندارد دو طرف ** کی بود او را میانه منصرف‏

Sonsuz şeyin önü, sonu nasıl olur… Önü, sonu olmayanın ortası nasıl bulunur?

اول و آخر نشانش کس نداد ** گفت لو کان له البحر مداد

Allah, “Deniz mürekkep olsa biterdi de Rabbimin kelimeleri bitmezdi” dedi. Kimse Allah tecellisinin evvelini, âhirini göremedi.