داد مر فرعون را صد ملک و مال ** تا بکرد او دعوی عز و جلال

داد مر فرعون را صد ملک و مال ** تا بکرد او دعوی عز و جلال 200

Firavuna yüzlerce mal, mülk verdi, o da nihayet ululuk, büyüklük dâvasına girişti.

در همه عمرش ندید او درد سر ** تا ننالد سوی حق آن بدگهر

O kötü yaradılışlı, Hakk’a sızlanmasın diye ömründe baş ağrısı bile görmedi.

داد او را جمله ملک این جهان ** حق ندادش درد و رنج و اندهان

Allah, ona bütün dünya mülkünü verdi de dert, elem, keder vermedi.

درد آمد بهتر از ملک جهان ** تا بخوانی مر خدا را در نهان

Dert, Allah’ı gizlice çağırmana sebep olduğundan bütün dünya malından yeğdir.

خواندن بی درد از افسردگیست ** خواندن با درد از دل‌بردگیست

Dertsiz dua soğuktur, bir şeye yaramaz. Dertli dua ve niyaz, gönülden, aşktan gelir.

آن کشیدن زیر لب آواز را ** یاد کردن مبدا و آغاز را 205

O gizlice niyazın, o önü sonu anman yok mu?

آن شده آواز صافی و حزین ** ای خدا وی مستغاث و ای معین

İşte saf, halis ve hüzünlü dua odur. “Ey Allah’ım ey feryadıma erişen, ey yardımcım” demendir.

ناله‌ی سگ در رهش بی جذبه نیست ** زانک هر راغب اسیر ره‌زنیست

Allah yolunda köpeğin sesi bile Allah cezbesiyledir. Çünkü Allah’a her yönelen, bir yol kesicinin esiridir.

چون سگ کهفی که از مردار رست ** بر سر خوان شهنشاهان نشست

Eshabı Kehf’in köpeği gibi… Pis şeyden kurtulunca padişahlar sofrasının başına oturdu.

تا قیامت می‌خورد او پیش غار ** آب رحمت عارفانه بی تغار

Mağaranın önünde kıyamete kadar dağarcıksız, heybesiz ârifcesine rahmet lokmasını, rahmet suyunu yiyip içmekte.