امر آمد که اتباع نوح کن ** ترک پایان‌بینی مشروح کن

Allah’tan emir geldi ki: “Nuh Peygambere tabiî ol da, işin sonunu görmeyi bırak!” (T.M.)

زان تغافل کن چو داعی رهی ** امر بلغ هست نبود آن تهی 3585

İşin sonunu, görmezlikten ve bilmezlikten gel! “Allah’ın emirlerini tebliğ eyle!” emri vardır. O emir, boşuna değildir. (T.M.)

کمترین حکمت کزین الحاح تو ** جلوه گردد آن لجاج و آن عتو

Israrının bir hikmeti, onların inatlarının aşikâr olmasıdır. (T.M.)

تا که ره بنمودن و اضلال حق ** فاش گردد بر همه اهل و فرق

Böylece, hidayet ve dalaletin Hakk’tan olduğu, açıkça fark edilip herkesçe bilinir. (T.M.)

چونک مقصود از وجود اظهار بود ** بایدش از پند و اغوا آزمود

Çünkü varlıktan maksat, Allah’ın isimlerinin ve sıfatlarının zuhura gelmesidir. İnsanları, nasihatle ve azdırmakla imtihan gerek! (T.M.)

دیو الحاح غوایت می‌کند ** شیخ‌الحاح هدایت می‌کند

Şeytan azdırmaya uğraşır, şeyh ise, doğru yola getirmeye çalışır. (T.M.)

چون پیاپی گشت آن امر شجون ** نیل می‌آمد سراسر جمله خون 3590

Musibetler üst üste gelip, hüzün ve keder verdi. Nil nehri de, Kıptiler için tamamıyla kandan ibaret oldu. (T.M.)

تا بنفس خویش فرعون آمدش ** لابه می‌کردش دو تا گشته قدش

Nihayet, Firavun, bizzat Musa Aleyhisselamın huzurunda eğilip yalvardı. (T.M.)

کانچ ما کردیم ای سلطان مکن ** نیست ما را روی ایراد سخن

Ey Sultan! Söz söyleyecek yüzümüz yoksa da, bizim yaptıklarımızı, sen bize yapma! (T.M.)

پاره پاره گردمت فرمان‌پذیر ** من بعزت خوگرم سختم مگیر

Parça parça olmuşum, niyazımız kabul et. Ben, izzet ve azamete alışmışım, bana sert muamele etme! (T.M.)