باز می‌گشتند سوی شهریار ** پر ز گرد و روی زرد و شرمسار

Hasılı üstleri, basları tozla toprakla dolu, yüzleri sapsarı utanmış bir halde Padişahın huzuruna vardılar.

بازگشتن نمامان از حجره‌ی ایاز به سوی شاه توبره تهی و خجل هم‌چون بدگمانان در حق انبیا علیهم‌السلام بر وقت ظهور برائت و پاکی ایشان کی یوم تبیض وجوه و تسود وجوه و قوله تری الذین کذبوا علی الله وجوههم مسودة

Kovucuların, Eyaz'ın odasından torbaları boş, utanmış olarak Padişahın huzuruna gelmeleri, Nitekim "O gün bir gündür ki yüzler ağarır o gün, yüzler kararır" ve "Tanrıya yalan isnad edenleri görürsün ki yüzleri kapkara olmuş" ayetleri hükmünce peygamberlerin kötülükten ari ve tertemiz oldukları anlaşılınca onlar hakkında kötü düşüncelere saplananlar da utanırlar.

شاه قاصد گفت هین احوال چیست ** که بغلتان از زر و همیان تهیست 2080

Padişah mahsustan fikrini gizleyerek onlara “Hayrola koltuklarınızda ne altın var, ne torba.

ور نهان کردید دینار و تسو ** فر شادی در رخ و رخسار کو

Paralarla ağır kumaşları gizlediyseniz yüzünüzdeki neşe nerede? dedi.

گرچه پنهان بیخ هر بیخ آورست ** برگ سیماهم وجوهم اخضرست

Kök, gizlice ürer, kök verir ama “Eseri, yüzlerinde görünür” yaprağı yemyeşildir.

آنچ خورد آن بیخ از زهر و ز قند ** نک منادی می‌کند شاخ بلند

Yücelmiş dal, o kökün zehirden, şekerden ne yediyse, yediklerini bağıra,bağıra ilan eder.

بیخ اگر بی‌برگ و از مایه تهیست ** برگهای سبز اندر شاخ چیست

Kökte bir maya bir sermaye yoksa daldaki bu yeşil yapraklar nedir?

بر زبان بیخ گل مهری نهد ** شاخ دست و پا گواهی می‌دهد 2085

Toprak, kökün ağzını mühürlese bile el ve ayak dalları tanıklık verir.

آن امینان جمله در عذر آمدند ** هم‌چو سایه پیش مه ساجد شدند

O emin adamlar, hep birden gölge gibi Padişahın huzurunda secde edip özür getirdiler.

عذر آن گرمی و لاف و ما و من ** پیش شه رفتند با تیغ و کفن

O kızgınlığın, o benlik davasının mazur görülmesini niyaz etmek için huzura kılıç ve kefenle gittiler.

از خجالت جمله انگشتان گزان ** هر یکی می‌گفت کای شاه جهان

Utançlarından her biri parmaklarını ısırıyorlardı. Her biri cihan padişahı diyordu.