من ز گفت هر دو حیران گشتمی ** در دل افتادی مرا بیم و غمی

Ben ikisinin sözüne şaşardım, gönlüme bir korkudur, bir derttir düşerdi.

تا چه دوزخ‌خوست محمود ای عجب ** که مثل گشتست در ویل و کرب

Mahmud acaba ne cehennem adamki derdim, helâke, felâketlere örnek olmada.

من همی‌لرزیدمی از بیم تو ** غافل از اکرام و از تعظیم تو

Senin korkundan titrer dururdum, keremlerinden, ağırlamalarından tamamıyla gafildim.

مادرم کو تا ببیند این زمان ** مر مرا بر تخت ای شاه جهان

Neden anan şimdi gelsin de beni taht üstünde görsün ey cihan padişahı!

فقر آن محمود تست ای بی‌سعت ** طبع ازو دایم همی ترساندت 1400

İşte yoksulluk da ey daralmış adam, o Mahmud’a benzer, tıpkısıdır. Tabiatın, seni yoksullukla korkutur durur.

گر بدانی رحم این محمود راد ** خوش بگویی عاقبت محمود باد

Fakat bu yüce ve adalet sahibi Mahmud’un merhametini bilsen sonu hayır olsun, Mahmut olsun dersin.

فقر آن محمود تست ای بیم‌دل ** کم شنو زین مادر طبع مضل

Ey gönlü korkup duran, yoksulluk sana göre Mahmut’tur. Seni yoldan çıkaran tabiatını pek dinleme.

چون شکار فقر کردی تو یقین ** هم‌چوکودک اشک باری یوم دین

Yoksulluğu adam akıllı avlasan o çocuk gibi kıyamete dek ağlarsın.

گرچه اندر پرورش تن مادرست ** لیک از صد دشمنت دشمن‌ترست

Beden, insanı besleme hususunda anaya benzer ama sana yüz düşmandan daha düşmandır.

تن چو شد بیمار داروجوت کرد ** ور قوی شد مر ترا طاغوت کرد 1405

Bedenin hasta oldu mu sana ilaç aratır, kuvvetlendi mi seni şeytanlaştırır, bir put haline sokar.