بعد از آن پرسان شد او از هر کسی ** شیخ را می‌جست از هر سو بسی

بعد از آن پرسان شد او از هر کسی ** شیخ را می‌جست از هر سو بسی 2115

Ondan sonra derviş, herkese sormakta, Şeyh’i her tarafta araştırmadaydı.

پس کسی گفتش که آن قطب دیار ** رفت تا هیزم کشد از کوهسار

Birisi dedi ki: O kutup, odun getirmek üzere ormana gitti.

آن مرید ذوالفقاراندیش تفت ** در هوای شیخ سوی بیشه رفت

O Zülfikâr düşünceli ve ateşli derviş Şeyh’in havasına uyup ormanın yolunu tuttu.

دیو می‌آورد پیش هوش مرد ** وسوسه تا خفیه گردد مه ز گرد

Şeytan, aklına ayı tozla örten bir gizli vesvese vermekteydi.

کین چنین زن را چرا این شیخ دین ** دارد اندر خانه یار و همنشین

Bu din şeyhi neden böyle bir kadını evinde tutuyor, onunla düşüp kalkıyor?

ضد را با ضد ایناس از کجا ** با امام‌الناس نسناس از کجا 2120

Zıt, nasıl olur da zıddıyla beraber bulunur? Halkın imamı olan bir zat nerede, maymun nerede? diyordu.

باز او لاحول می‌کرد آتشین ** که اعتراض من برو کفرست و کین

Sonra yine ateş gibi dönüyor, Lâ havle okuyor, ona itirazım küfürdür, kindir diyordu.

من کی باشم با تصرفهای حق ** که بر آرد نفس من اشکال و دق

Ben kim oluyorum ki Tanrı’nın işlerine karışıyorum? Nefsimden neden böyle şüpheler, kınamalar geliyor?

باز نفسش حمله می‌آورد زود ** زین تعرف در دلش چون کاه دود

Derken nefsi yine saldırıyor, bu yüzden, gönlünden kuyumcular potasından çıkar gibi duman tütüyordu.

که چه نسبت دیو را با جبرئیل ** که بود با او به صحبت هم مقیل

Şeytan’la, diyordu, Cebrail’in ne münasebeti var ki onunla konuşsun, düşüp kalksın, beraber yatsın, uyusun!