هم به بذل جان سخی و هم به مال ** طالب خورشید غیب او چون هلال

هم به بذل جان سخی و هم به مال ** طالب خورشید غیب او چون هلال 3370

Can vermede de cömertti. Mal vermede de. Yeni ay gibi gayb güneşini dilerdi.

در امیری او غریب و محتبس ** در صفات فقر وخلت ملتبس

Beylikte garipti kimsesizdi. Yokluk ve Tanrı sevgisi sıfatlarında gizlenmişti.

بوده هر محتاج را هم‌چون پدر ** پیش سلطان شافع و دفع ضرر

Her ihtiyaç sahibine baba gibiydi. Padişahın tapısında şefaatçiydi her zararı def ederdi.

مر بدان را ستر چون حلم خدا ** خلق او بر عکس خلقان و جدا

Kötüleri, Tanrı hilmi gibi örterdi. Hasılı huyu halkın huyundan bambaşka ve tamamıyla aykırıydı.

بارها می‌شد به سوی کوه فرد ** شاه با صد لابه او را دفع کرد

Kaç kere vezirliği bırakıp ibadet için yalnızca dağlara yönelmişti de padişah yüzlerce niyazlarda bulunarak onu önlemişti.

هر دم ار صد جرم را شافع شدی ** چشم سلطان را ازو شرم آمدی 3375

Her an yüzlerce suça şefaat etse padişah ondan utanır şefaatini kabul ederdi.

رفت او پیش عماد الملک راد ** سر برهنه کرد و بر خاک اوفتاد

O bey adalet ve insaf sahibi imadülmülk’ ün yanına baş açık bir halde koştu, başına topraklar serpiyordu.

که حرم با هر چه دارم گو بگیر ** تا بگیرد حاصلم را هر مغیر

Dedi ki : Haremde neyim var neyim yoksa hepsini alsın yağmacılara buyursun, varımı yoğumu yağma ettirsin.

این یکی اسپست جانم رهن اوست ** گر برد مردم یقین ای خیردوست

Fakat şu bir tek at yok mu o benim canımdır. Ey beni seven hayrımı isteyen! İyice bil ki onu alırsa öldüm ben.

گر برد این اسپ را از دست من ** من یقین دانم نخواهم زیستن

Bu atı elimden alırsa muhakkak biliyorum ki yaşayamam artık.