عارفان از دو جهان کاهل‌ترند ** زانک بی شد یار خرمن می‌برند

Arifler, iki âleme de aldırış etmezler. İki âlemde de tembeldir onlar. Çünkü nadassız harman devşirirler.

کاهلی را کرده‌اند ایشان سند ** کار ایشان را چو یزدان می‌کند

Onlar, tembelliğini senet edinmişlerdir. Çünkü onların işini Tanrı başarır.

کار یزدان را نمی‌بینند عام ** می‌نیاسایند از کد صبح و شام

Halk, Tanrı'nın işini görmez. Bu yüzden de sabah akşam dilencilikten vazgeçerler.

هین ز حد کاهلی گویید باز ** تا بدانم حد آن از کشف راز

Evet, tembelliğinizi söyleyin de sırrınızı anlayayım, tembelliğinizin derecesini bileyim.

بی‌گمان که هر زبان پرده‌ی دلست ** چون بجنبد پرده سرها واصلست 4890

Şüphe yok her dil, gönüle perdedir. Perde deprendi mi sırlara erilir.

پرده‌ی کوچک چو یک شرحه کباب ** می‌بپوشد صورت صد آفتاب

Kebap olmuş bir et parçası kadar küçücük bir perde yüzlerce güneşi örter.

گر بیان نطق کاذب نیز هست ** لیک بوی از صدق و کذبش مخبرست

Hattâ söz, yalan bile olsa sözdeki koku, onun doğru, yahut yalan olduğunu haber verir.

آن نسیمی که بیایدت از چمن ** هست پیدا از سموم گولخن

Çayırlıktan, çimenlikten gelen yel, külhandan esip gelen yelden farkedilir.

بوی صدق و بوی کذب گول‌گیر ** هست پیدا در نفس چون مشک و سیر

Doğru sözle ahmağı aldatan yalan misk ve sarımsak kokusu gibi nefesten anlaşılır.

گر ندانی یار را از ده‌دله ** از مشام فاسد خود کن گله 4895

İkilikli ve münafık dostunu, münafıklığından anlamıyorsan ondan gelen pis kokudan anla.