English    Türkçe    فارسی   

6
889-898

  • که چرا تو یاد احمد می‌کنی  ** بنده‌ی بد منکر دین منی 
  • Efendisi, neden Ahmed’i anmaktasın diyordu... Sen, kötü bir kulsun, benim dinimi inkâr ediyorsun.
  • می‌زد اندر آفتابش او به خار  ** او احد می‌گفت بهر افتخار  890
  • Efendisi onu güneş altında dövmekte, o da “Ahad” diye övünmekteydi.
  • تا که صدیق آن طرف بر می‌گذشت  ** آن احد گفتن به گوش او برفت 
  • Derken Sıddıyk, o taraftan geçti, onun “Ahad” demesini duydu.
  • چشم او پر آب شد دل پر عنا  ** زان احد می‌یافت بوی آشنا 
  • Gözü doldu, gönlü incindi, o “Ahad” sözünden bir âşina kokusu aldı.
  • بعد از آن خلوت بدیدش پند داد  ** کز جهودان خفیه می‌دار اعتقاد 
  • Sonra onu tenhaca görüp nasihat verdi, dedi ki: İnanışını kâfirlerden gizli tut.
  • عالم السرست پنهان دار کام  ** گفت کردم توبه پیشت ای همام 
  • Allah, gizli şeyleri bilir, maksadını gizle. Bilâl, tövbe ettim dedi.
  • روز دیگر از پگه صدیق تفت  ** آن طرف از بهر کاری می‌برفت  895
  • Ertesi gün Sıddıyk, erkenden bir iş için oradan geçiyordu.
  • باز احد بشنید و ضرب زخم خار  ** برفروزید از دلش سوز و شرار 
  • Yine “Ahad” sözüyle dayak sesini duydu. Gönlü ateşlendi.
  • باز پندش داد باز او توبه کرد  ** عشق آمد توبه‌ی او را بخورد 
  • Yine nasihat etti, o da tövbe etti ama aşk gelince tövbesini bozuverdi.
  • توبه کردن زین نمط بسیار شد  ** عاقبت از توبه او بیزار شد 
  • Böyle bir hayli tövbe etti, nihayet tövbeden bezdi.