English    Türkçe    فارسی   

5
9-18

  • The praiser of the Sun is (really) pronouncing an encomium on himself, for (he says implicitly), “My eyes are clear and not inflamed.”
  • مادح خورشید مداح خودست  ** که دو چشمم روشن و نامرمدست 
  • To blame the Sun of the world is to blame one's self, for (it implies), “My eyes are blind and dark and bad.” 10
  • ذم خورشید جهان ذم خودست  ** که دو چشمم کور و تاریک به دست 
  • Do thou pity any one in the world who has become envious of the fortunate Sun.
  • تو ببخشا بر کسی کاندر جهان  ** شد حسود آفتاب کامران 
  • Can he ever mask it (the Sun) from (men's) eyes and (prevent it) from giving freshness to things rotten?
  • تو اندش پوشید هیچ از دیده‌ها  ** وز طراوت دادن پوسیده‌ها 
  • Or can they diminish its infinite light or rise in resistance to its power?
  • یا ز نور بی‌حدش توانند کاست  ** یا به دفع جاه او توانند خاست 
  • Whosoever is envious of (him who is) the World—verily, that envy is everlasting death.
  • هر کسی کو حاسد کیهان بود  ** آن حسد خود مرگ جاویدان بود 
  • Thy dignity hath transcended intellectual apprehension: in describing thee the intellect has become an idle fool. 15
  • قدر تو بگذشت از درک عقول  ** عقل اندر شرح تو شد بوالفضول 
  • (Yet), although this intellect is too weak to declare (what thou art), one must weakly make a movement (attempt) in that (direction).
  • گر چه عاجز آمد این عقل از بیان  ** عاجزانه جنبشی باید در آن 
  • Know that when the whole of a thing is unattainable the whole of it is not (therefore to be) relinquished.
  • ان شیا کله لا یدرک  ** اعلموا ان کله لا یترک 
  • If you cannot drink (all) the flood-rain of the clouds, (yet) how can you give up water-drinking?
  • گر نتانی خورد طوفان سحاب  ** کی توان کردن بترک خورد آب