لقمه‏ی زندانیان خوردی گزاف ** بر دل خلق از طمع چون کوه قاف‏

Bir bahane bulup zindandakilerin yiyeceklerini yerdi. Tamahı yüzünden halkın gönlüne Kafdağı gibi ağır gelmekteydi.

زهره نه کس را که لقمه‏ی نان خورد ** ز انکه آن لقمه‏ربا کاوش برد

Şerrinden kimsenin bir lokma ekmek yemeye kudreti yoktu. Çünkü hemen ucundan tutup kapardı.

هر که دور از دعوت رحمان بود ** او گدا چشم است اگر سلطان بود

Allah davetinden uzak olan, sultan bile olsa gözü açtır.

مر مروت را نهاده زیر پا ** گشته زندان دوزخی ز آن نان ربا

O adam da mürüvveti ayakaltına almıştı. O lokma kapıcının yüzünden bir cehennem kesilmişti.

گر گریزی بر امید راحتی ** ز آن طرف هم پیشت آید آفتی‏ 590

Bir rahata kavuşurum ümidiyle nereye kaçsan orada önüne bir âfet çıkar.

هیچ کنجی بی‏دد و بی‏دام نیست ** جز به خلوت‏گاه حق آرام نیست‏

Afetsiz, felaketiz hiçbir köşe yoktur. Allah’ın halvet yerinden başka hiçbir yerde dinlenmek, rahata kavuşmak mümkün değildir.

کنج زندان جهان ناگزیر ** نیست بی‏پا مزد و بی‏دق الحصیر

Kurtulmaya hiçbir çare olmayan bu dünya zindanının ayakbastı parası alınmayan, hapishane dayağı atılmayan bir bucağı yoktur.

و الله ار سوراخ موشی در روی ** مبتلای گربه چنگالی شوی‏

Vallahi fare deliğine girsen yine bir kedi pençeliye çatarsın.

آدمی را فربهی هست از خیال ** گر خیالاتش بود صاحب جمال‏

Âdemoğlu, hayalle gelişir. Hayalleri güzelse onunla rahatlaşır.

ور خیالاتش نماید ناخوشی ** می‏گدازد همچو موم از آتشی‏ 595

Yok... Eğer gözüne kötü hayaller görünürse ateşten eriyen mum gibi erir gider.