English    Türkçe    فارسی   

4
1411-1420

  • چون رمى از منتش اى بىرشد ** كه خدا هم منت او مىكشد
  • A akılsız nasıl olurda onun minnetini çekmezsin! Allah bile onun mihnetini çekmekte.
  • چون رمی از منتش بر جان ما ** چونک شکر و منتش گوید خدا
  • Nasıl olur canımız ona minnettar olmaz! Allah bile ona şükretmede, minnet etmede!
  • تو چه دانی ای غراره‌ی پر حسد ** منت او را خدا هم می‌کشد
  • A hasetle dolu mağrur kişi, onun minnetini Allah bile çekiyor!
  • کاشکی او آشنا ناموختی ** تا طمع در نوح و کشتی دوختی
  • Keşke o yüzme öğrenmeseydi de Nuh’a minnet etse, gemiye girmeye tamah etseydi!
  • کاش چون طفل از حیل جاهل بدی ** تا چو طفلان چنگ در مادر زدی 1415
  • Keşke çocuk gibi hilelere cahil olsaydı da çocuklar gibi anasına el atsa, anasına sarılsaydı!
  • یا به علم نقل کم بودی ملی ** علم وحی دل ربودی از ولی
  • Yahut da nakli bilgi ile az dolu olsaydı da gönlü bir veliden vahiy ilmini kapsaydı!
  • با چنین نوری چو پیش آری کتاب ** جان وحی آسای تو آرد عتاب
  • Böyle bir nur varken kitabı önüne açarsın vahiy ile dinlenen ruhunda seni azarlar!
  • چون تیمم با وجود آب دان ** علم نقلی با دم قطب زمان
  • Zamanın kutbunun sözüne karşı nakli ilim, bil ki su varken teyemmüm etmeye benzer!
  • خویش ابله کن تبع می‌رو سپس ** رستگی زین ابلهی یابی و بس
  • Kendini aptal yerine koy, ona uy da yürü... Ancak bu aptallıkla kurtulabilirsin!
  • اکثر اهل الجنه البله ای پسر ** بهر این گفتست سلطان البشر 1420
  • Babam, insanların padişahı, bunun için “cennetliklerin çoğu aptaldır” dedi.